Zoals voorzien natuurlijk, was Klára Würtz’ vertolking van de Goldbergvariaties van Bach van wonderbaarlijke allure. Bovendien een die blijkbaar al bij voorbaat niet te missen was; in de kamermuziekserie in De Paulus sinds 21 december 2014 is de Zondagmatinee van 12 februari een van de best bezochte.
Wierp zich nog eens de vraag op: is het niet een vergissing – zo niet een enormiteit – te menen dat wie luistert maar passief is? In tegendeel, zo bleek weer. Immers, iedereen is muzikaal, het spel, ouder dan cultuur en van nature ernstig, bindt en verlost, gelijktijdig over en weer, kan overal herhaald (men leze Johan Huizinga: Homo Ludens, De spelende mens). Het spel schept gemeenschap. Is daarom iedere voorstelling en juist deze niet in wezen een dialoog tussen wie speelt, vertolkt en wie toehoort?
Klára Würtz wist zich door haar toegewijde gehoor geïnspireerd en dankbaar na afloop. “Het was weer anders dan vorige week in Bilthoven”, verklaarde ze. Dezelfde compositie, een andere akoestiek? Hoe dit zij, Bachs Goldbergvariaties wekken bij haar keer op keer pure verwondering, tot in de miniemste beweging. Een fantastisch proces. Kijk maar met je oren, je weet niet wat je meemaakt! Immens is het, aangezien dit werk een van de absolute hoogtepunten is van de naar aard en wezen hooggeorganiseerd, meerstemmige en tonale toonkunst die gedurende talrijke eeuwen tot ontplooiing is gekomen. Tot op heden en veel, heel veel verder, aan tijd noch territorium gebonden. Zo ook op zondagmiddag 21 mei aanstaande in Sijthoff aan de Doezastraat te Leiden. Zij, Klára Würtz – “one of the best pianist/musicians currelty perfor- ming”, aldus Gramophone 12 december vorig jaar -, kan van de Goldbergvariaties nooit genoeg krijgen. Een Groot Geluk