Daniël van der Hoeven, Iteke Wijbenga en Lars Wouters

“In oktober 2020 zette ik een dubbele streep achter een werk voor klarinet, altviool en piano waarvoor ik geen andere titel kon bedenken dan ‘Trio’. Ik realiseerde me dat ik me nog nooit in de naamgeving van een stuk tot een genreaanduiding had beperkt. Had ik dan geen bijgedachten bij het componeren gehad? Jawel, twee. Voordat ik een noot op papier had gezet, herinnerde ik mij het prachtige Trio voor dezelfde bezetting van klarinet, altviool en piano van Rudolf Escher (1912-1980), van wie ik in de jaren zeventig enige tijd compositieles heb gehad. Aan dat Trio, zijn voorlaatste werk, nam ik bij wijze van reverence één element over: de titel van het middendeel, passacaglia notturna. Al geloof ik niet dat zijn en mijn noten direct met elkaar te maken hebben, ik hoop toch dat iets van het nachtelijk geheim van Eschers passacaglia op de mijne is afgestraald. De tweede componist van wie ik mij bewust ben dat hij op de achtergrond (van het derde deel) meeklinkt is György Ligeti, ook wel de M.C. Escher van de 20^ste-eeuwse muziek genoemd. (M.C. was een halfoom van Rudolf. Maar familie of niet, met elkaars werk hadden ze minimale affiniteit.).”